Torres del Paine Dag 4: The Eye Of The Puma

Mijn wekker gaat. Het is 6.00 uur en ik heb tijdens een vakantie nog nooit zo opgezien tegen een dag als deze. De afstand van Camping Francés naar Camping Chileno is volgens velen bijna onmogelijk. Maar afhaken naar een andere camping is geen optie, want de meesten zijn volgeboekt. Daarnaast zit het weer ook niet mee. Sinds een uur of twee is de wind weer op komen zetten en wordt er veel regen verwacht. Alleen al bij de gedachte zakt mij de moed in de schoenen.

Na een half uur zijn al mijn spullen ingepakt en probeer ik wat havermout warm te maken, als een klein Chinees vrouwtje naar mij toekomt. Ze heeft een hoedje op en draagt een grote ronde bril, waardoor ze iets kinderlijks over zich heeft. Ze houdt een grote vuilniszak omhoog en vraagt in het Chinees waar de vuilnisbakken zijn. Ik haal vertwijfeld mijn schouders op en zeg dan in het Engels: "Bij de afwasbakken?" Het vrouwtje kijkt mij verward aan en zegt nog wat in het Chinees. Dit keer kan ik niet uit de situatie opmaken wat ze bedoelt en daarom herhaal ik langzaam: "Bij de afwasbakken." Ondertussen beeld ik het afwassen, de vuilnisbak en het deponeren van de zak in de vuilnisbak uit. Ook wijs ik naar de plek, nog geen 20 meter bij mijn tafel vandaan. Het vrouwtje kijkt mij ontzet aan en schudt met haar hoofd. Vervolgens loopt ze een rondje om de tafel om te zien of ik er niet stiekem een vuilnisbak verstopt heb. Ondertussen roer ik door een subtantie dat ooit een keer in havermout moet veranderen. 

Ineens wordt het vrouwtje boos. Ze roept van alles in het Chinees en houdt mij de vuilniszak voor. Ik moet 'm maar voor haar weggooien. Ik begin de vrouw en haar commando's beu te worden en zeg in het Nederlands: "Ja daag! Doe maar lekker zelf!" Ik maak een wapperend gebaar met mijn had dat ze weg moet gaan. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Al scheldend en tierend loopt het vrouwtje dan toch zelf naar de vuilnisbakken. Hoofdschuddend kijk ik haar na. Dát heb ik weer!

Om 8.15 uur begin ik aan de zwaarste tocht. Ik heb de route nog eens bekeken en over twee uur zou ik bij Camping Los Cuernos moeten zijn. Ik neem mij voor daar een pauze te houden. Het eerste gedeelte van de tocht gaat redelijk steil omhoog, maar algauw wordt het vlakker en na een half uur loopt de weg alleen maar af. Even vraag ik mij af of ik wel de juiste route gekozen heb, want echt heel erg moeilijk is dit niet. En na een uur zie ik zelfs kleine tenten tussen de bomen staan. Ruim een uur eerder dan gepland kom ik bij Camping Los Cuernos aan. Ik snap er niks van. Is de rest van de route dan zo zwaar? 

Maar ook dat gaat best wel vlot. De route loopt langs een meer en is afwisselend steigend en dan weer dalend. Echt zware klimpartijen zitten er niet tussen en rond het middaguur ben ik al over de helft van de route. Ik begin weer wat vertrouwen in de dag te krijgen. De zon is inmiddels doorgebroken en daarom besluit ik een wat langere stop in te plannen bij een rots die fantastisch uitzicht geeft op het meer en de bergen. Blijkbaar ben ik vandaag Chinees georiënteerd, want op die rots raak ik aan de praat met een luid smakkende Chinese man. Hij is helemaal gelukkig. Hij heeft namelijk een puma gezien. De puma was redelijk dichtbij het pad geweest, maar had door de wind de mensen niet geroken. De parkrangers hadden later tegen de man gezegd dat de puma waarschijnlijk jongen had en daardoor niet bij de drukbezochte route weg ging. En terwijl de man mij enthousiast de foto's laat zien beredeneer ik dat ik die route nog moet afleggen. Het zweet breekt mij uit. Puma's zijn prachtige dieren die zo schuw zijn, dat je ze waarschijnlijk nooit in het wild zult zien. En wanneer je dat wél doet, kan je dat in de meeste gevallen niet meer navertellen. Puma's kunnen namelijk bij extreme honger genoegen nemen met een mens als avondeten.

Ondertussen ratelt en smakt de man lekker door en vertelt hij over de rest van zijn reis. Na een minuut of 10 kan ik niet meer blijven zitten en vervolg ik mijn reis. De man zegt: "May you see the puma." En ik reageer sarcastisch: "May I survive this hike." De man snapt de ondertoon niet en lacht nog een keer naar mij. 

De rest van de route blijf ik goed om mij heen kijken om te zien of er niet een hongerige puma achter mij aankomt. Afgezien van een paar mussen, een roofvogel en wat modderige paden blijft de weg gelukkig rustig. Algauw merk ik dat het drukker wordt op de route. Steeds meer dagtouristen sluiten zich bij mij aan. Camping Chileno ligt namelijk op de route naar Las Torres del Paine. Drie spitse bergen waar het allemaal om draait. En voordat ik er erg in heb bereik ik Camping Chileno. Een prachtige plek tussen de bomen en aan de rand van een felblauwe rivier. Vol trots gooi ik mijn rugzak op de grond en loop ik naar de receptie om in te checken. Als ik vraag hoe laat het is zegt de parkranger: "14.30 uur." Even denk ik dat ik hem niet goed verstaan heb. Hij ziet dit aan mijn gezicht en wijst daarom op de klok achter hem: 14.30. Op basis van de route, de tijdsindicatie en de adviezen van de andere reizigers had ik verwacht rond 18.00 uur aan te komen op de camping. De parkranger begint bij het horen van dit verhaal te lachen en zegt: "Je bent zelfs bijna te vroeg voor het inchecken. Wie had dat verwacht?" 

Nog geen uur later staat mijn tent op zijn plek en heb ik schone kleren aangetrokken. Ik loop naar het restaurant en bestel een achterlijk duur biertje. Het kan mij niets schelen. En genietend van het zonnetje en mijn welverdiende biertje observeer ik de wandelaars die hijgend en puffend voorbij komen. Ik heb in ieder geval de onmogelijke uitgelopen.